Verjaardagsfeesten werden in het hele land voor onbepaalde tijd opgeschort, maar begrafenissen werden in afgeslankte vorm nog toegestaan. Alleen directe familieleden hadden het recht om afscheid te nemen van een overleden dierbare. Condoleren mocht, mits op een armlengte afstand. De doden werden in tijden van Corona uitgezwaaid met lege, koude handen. Voor Guilia, die toen nog geen mevrouw Garcia genoemd werd, was de dood van haar zachtaardige oom Georgio daarom niet alleen een trieste gebeurtenis, maar ook een welkome onderbreking van het monster dat verveling heette. Ze mocht voor het eerst sinds weken weer naar buiten. En het was precies daar, op een armlengte afstand, dat de jonge Guilia haar grote tragische liefde ontmoette.