Het was onvermijdelijk: het briefje op de deur bracht mevrouw Garcia uit haar gebruikelijke evenwicht. Ze wist precies van wie het briefje afkomstig was. Maar dat was onmogelijk! Matteo was weggehaald om te sterven tussen de stervenden. Zij had met haar eigen ogen gezien hoe hij in zijn bed werd weggereden. Diezelfde week werd zij officieel gezond verklaard en uit het Coronahuis ontslagen. De opluchting smaakte bitter. Matteo zou alleen sterven, want gezonde mensen waren in het Coronahuis niet welkom. Bij thuiskomst omhelsde zij haar ouders en haar broertjes lang en stevig. Mevrouw Garcia, die toen nog gewoon Guilia heette, huilde honderd hete tranen. Daarna greep zij het leven bij de lurven en liet niet meer los.